PAM

Oppervlakteactieve stoffen (surfactanten) zijn organische verbindingen die de oppervlaktespanning tussen verschillende fasen verlagen, bijvoorbeeld tussen een vloeistof en een vast oppervlak. Dankzij deze eigenschap helpen ze om vuil, vet of stof effectiever te verwijderen. Oppervlaktespanning is een fysisch fenomeen waarbij een vloeistof de neiging heeft haar oppervlakte te minimaliseren, en surfactanten verlagen dit door op moleculair niveau te werken.

De moleculen van deze stoffen hebben een hydrofiele (wateraantrekkende) kop en een hydrofobe (waterafstotende) staart. Door deze structuur oriënteren ze zich op het grensvlak van de fasen en verstoren ze de moleculaire interacties, waardoor vloeistoffen beter kunnen mengen of effectiever in contact kunnen komen met oppervlakken.

Doel en classificatie van oppervlakteactieve stoffen

Oppervlakteactieve stoffen worden veel gebruikt in reinigingsmiddelen, cosmetica, farmaceutica, textiel en de voedingsindustrie. Ze vergemakkelijken de vorming van emulsies (emulgering), zorgen voor een gelijkmatige verdeling van actieve ingrediënten en helpen producten stabiel te blijven tijdens opslag.

Surfactanten worden geclassificeerd op basis van lading:

• Anionisch – hebben een negatieve lading;
• Kationisch – hebben een positieve lading;
• Niet-ionisch – hebben geen elektrische lading;
• Amfoteer – kunnen zowel een positieve als een negatieve lading hebben.

Elke groep heeft verschillende eigenschappen, waardoor ze geschikt zijn voor verschillende toepassingen, afhankelijk van de samenstelling en het doel van het product.